چونک تا اقصای هندستان رسید

 در بیابان طوطیی چندی بدید

بازرگان همین که به کشور هند رسید در بیابان چند طوطی را مشاهده نمود

*****************************

مرکب استانید پس آواز داد

 آن سلام و آن امانت باز داد

مرکب خویش را متوقف کرد و با صدایی بلند سلام طوطی خویش را ابلاغ و شرح حال وی را طبق تعهد بازگو نمود

***************************

طوطیی زان طوطیان لرزید بس

 اوفتاد و مرد و بگسستش نفس

به محض شنیدن شرح حال طوطی در قفس یکی از طوطیان سرزمین هند رعشه در بدنش افتاد

و از بالای درخت بر زمین افتاد ظاهرا قالب تهی کرد و مرد

**********************************

شد پشیمان خواجه از گفت خبر

 گفت رفتم در هلاک جانور

ندامت خواجه را از ابلاغ پیام گرفت و با خود گفت عامل هلاکت این حیوان من بودم

**************************

این مگر خویشست با آن طوطیک

 این مگر دو جسم بود و روح یک

این طوطی مگر با طوطی من پیوند خویشاوندی داشت یا مگر یک روح بودند در قالب دو جسم

*****************************

این چرا کردم چرا دادم پیام

 سوختم بیچاره را زین گفت خام

این کار را چرا انجام دادم و چرا پیام را رساندم من موجب سوختن جسم و جانش شدم به جهت عدم تجربه کافی در این خصوص

************************

این زبان چون سنگ و هم آهن وشست

 وانچ بجهد از زبان چون آتشست

زبان انسان خیلی خاصیت سنگ و اهن را دارد درست سنگ چخماق لذا حرفی که بدون تامل از دهان خارج گردد ممکن است نتیجه ش اتشین باشد

******************************

سنگ و آهن را مزن بر هم گزاف

 گه ز روی نقل و گه از روی لاف

پس سنگ واهن دهانت را بر هم مزن حال به هر طریقی باشد چه نقل قول باشد و بدتر از همه سخنی  تهی از حقیقت و غیر قایل باور

مسایل السلوک

صدیق اکبر همیشه ریگی در دهان داشت از ایشان سوال شد علتش چیه

فرمود این سنگ هنگ منه تا هر گاه خواستم سخن بگویم قبل از ان تامل نمایم

کم گوی و گزیده گوی چون در

کز اندک تو حهان شود پر

*********************************

زانک تاریکست و هر سو پنبه‌زار

 درمیان پنبه چون باشد شرار

دنیا شبیه مزرعه پنبه ایست که در ظلمات گرفتار شده باشد

لذا جرقه اتش در پنبه زار یقینا اتفاق خطرناک رخ خواهد داد

*************************************

ظالم ان قومی که چشمان دوختند

زان.سخن ها .عالمی را سوختند

ظالمان از ان دسته اقوامی هستند که چشم عقلانیت خویش را بسته کرده اند

و با یک دستور جهانی را در اتش ظلم خویش اتش زدند

*****************************

عالمی را یک سخن ویران کند

 روبهان مرده را شیران کند

یک دستور نابجا و یک سخن فتنه انگیز موجب ویرانی دنیایی مبشود

و چه بسا با یک مدح نابجا روباه صفتان را به شیران درنده ای تبدیل نمایند

*************************

جانها در اصل خود عیسی‌دمند

 یک زمان زخمند و گاهی مرهمند

اصل روح ادمها مانند دم روح القدسی عیسی علیه السلام پاک و منزه هستند

و قادرند با یک نفس قدسی روح معنایی را در جسم مردگان وارد نمایند و زخم های گرفتاران را شفا دهند

***********************************

گر حجاب از جانها بر خاستی

 گفت هر جانی مسیح‌آساستی

اگر کفر و لایه های ناسپاسی و عدم معرفت از روح ادمی زدوده شود انگاه سخن و کلام هر صاحب نفسی مانند دم مسیحایی عیسی ع موجب شفا شود

***************************

گر سخن خواهی که گویی چون شکر

 صبر کن از حرص و این حلوا مخور

ای ادمی چنانچه خواهان دست یابی به کلام شیرین و معنایی هستی و تمایل داری سخنت ملکوتی و اسمانی گردد

میبایست طماع گری را کنار بگذاری و لذات زودگذر نفس را رها کنی

**************************************

صبر باشد مشتهای زیرکان

 هست حلوا آرزوی کودکان

استقامت بر بلاها و امتحانات الهی اشتها و مطلوب عاقلان است

اما حلوای نفسانی و شهوات باب میل عقل های بچه گانه

********************************

هرکه صبر آورد گردون بر رود

 هر که حلوا خورد واپس‌تر رود

سنت الهی در نیل به کمال معنایی فقط در ایه مبارکه ( ربناالله ثم استقاموا ) است

لذا هر انسان شکیبا به تعالی رسد و گام بر افلاک زند

رسد ادمی به جایی که به جز خدا نبیند

بنگر که تا چه حد است کمال ادمیت

اما اگر به شیرینی نفس و لذات شهوتهای قدرت طلبی و ثروت اندوزی...

دلبسته شود هر روز خوار و ذلیل تر شود